- Gegevens
Het no control model is navolging tot de familie Kashiwagi ook uitgerold bij de familie van Hes/Hutten. De methode die in huize van Hes/Hutten wordt gehanteerd is die van luisteren en begrijpen en dan alignen, zien wat er moet gebeuren.
De aanleiding is de prestatie van onze zoon het vorige schooljaar, met de hakken over de sloot. Veel gedoe: lees sturen, controleren en managen. Dit schooljaar zou dat anders gaan, loslaten, de verantwoordelijkheid daar leggen waar het hoort. Doelstelling van onze zoon is overgaan. Deze doelstelling laat zich eenvoudig vertalen naar een KPI: gemiddeld meer dan een 6,0 staan.
Na een paar weken kwam het eerste resultaat binnen, een 3,5. Het volgende cijfer was een 3,7. Geen reden om ongerust te worden! Het derde cijfer was de perfecte 10.
Als we even van hier een uitstapje maken naar IMT (Information Measurement Theory) dan vallen een paar zaken op. Het Kashiwagi Solution Model (KSM) verdeeld de wereld in type A en Type C mensen. Een type C gedrag is het tonen van emotie. De resultaten van onze zoon leverden geen emoties op. Immers we weten de start conditie (docenten geven een cijfers tussen 1 en 10) en leveren de eind condities (de cijfers) geen verassingen op. Ook geen emotie van blijdschap (bij de 10), hevige teleurstelling (bij de 3,5) of woede bij weer een onvoldoende (3,7).
We hadden wel enorme behoefte om die eind conditie iets scherper te kunnen voorspellen en dat is ook gelukt. Want 17 cijfers later ontstond er een beeld. Wat ons opvalt is dat onze zoon wel degelijk leert (zijn slechtste cijfer is namelijk een 3,5), maar hij er moeite mee heeft om de resultaten boven de 6,5 te krijgen (slechts 2 keer en dan meteen ook een 10 en een 9,3). De conclusie is dat als hij op deze manier door zou blijven werken zijn cijfers tussen de 3,5 en de 6,5 blijven vallen. Met zo af en toe een uitschieter, die dan ook voorspel is omdat we weten hoe die tot stand zijn gekomen. Daardoor komt het gemiddelde iets boven de 5,5, maar onder de KPI van 6,0 en niet genoeg om over te gaan.
In Best Value is dit een goed moment om in de weekly te melden dat er een onverwachte gebeurtenis is opgetreden; niet over gaan hadden we niet verwacht. De melding komt ruim op tijd en dus is er ook voldoende tijd om een beheersmaatregel op te stellen. In zeker zin is het ook zo gegaan, We hebben onze zoon de bevindingen laten zien en hem uitgelegd dat we nu beter in staat ben zijn resultaten te voorspellen, sterker nog dat hij zo niet over zou gaan. Omdat overgaan het doel is en wij geen controle hebben over zijn studiegedrag is het aan hem om met een (beheers)maatregel te komen.
Na enig nadenken kwam hij met het voorstel om beter op te gaan letten in de les, dan zou hij de stof beter snappen en hogere cijfers halen. Dat klinkt plausibel, maar toch vonden wij dat geen goede beheersmaatregel. Uit zijn cijfers kun je zien dat hij stopt met leren op het moment dat hij denkt voldoende te weten voor een 6. Soms heeft hij voldoende geleerd of is het proefwerk makkelijk waardoor hij tussen de 6 en 6,5 uit komt. Vaker heeft hij het toch niet helemaal begrepen, cijfers komen dan onder de 6 te liggen. Het ontbreekt hem aan de motivatie om door te leren voor een 7 of hoger en dat is het probleem. Zijn beheersmaatregel hebben we dan ook met een 1 beoordeelt.
Daar was hij niet blij mee, maar nadenkende over hoe die 10 en 9,3 tot stand zijn gekomen is hij tot een betere beheersmaatregel gekomen. Hij leert zoals hij het altijd deed en wij overhoren hem. Iets wat wij vorig jaar ook al deden, maar heel erg controle. Het verschil is dat de inzet bij het overhoren nu is om zaken die hij niet goed heeft begrepen nog eens uit te leggen en niet om te controleren of hij wel goed genoeg heeft geleerd.
